Problem wysiłkowego nietrzymania moczu dotyczy dużej ilości kobiet, choć dokładna statystyka dotycząca tego problemu jest trudna do określenia ze względu na wstydliwość problemu i niechętne zgłaszanie objawów lekarzom.

Wg definicji polega ono na niekontrolowanym gubieniu moczu podczas wysiłku fizycznego , kaszlu, czy kichania.

Częstość tego problemu rośnie wraz z wiekiem, ilością porodów siłami natury, otyłością, zażywaniem niektórych leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego, doustnych środków antykoncepcyjnych, a także przyjmowaniem  alkoholu i  nikotyny.

W leczeniu nietrzymania moczu wykorzystuje się metody nieinwazyjne, oraz leczenie operacyjne, które stosowane   jest głównie w nietrzymaniu moczu średniego i dużego stopnia.

Do metod nieinwazyjnych zalicza się fizjoterapię polegającą na stosowaniu określonych przez fizjoterapeutę ćwiczeń wzmacniających mięśnie  dna miednicy, a także terapię behawioralną opartą na metodzie biofeedback.

W niektórych ośrodkach trwają również badania nad zastosowaniem medycyny regeneracyjnej z zastosowaniem komórek macierzystych  w leczeniu nietrzymania moczu. [Medycyna Regeneracyjna w leczeniu nietrzymania moczu pod redakcją Klaudii Stangel- Wójcikiewicz]

Obecnie coraz większą popularnością cieszy się  zabieg laserowej rewitalizacji pochwy, który działa na śluzówkę pochwy oraz tkanki jej najbliższego otoczenia, w tym na śluzówkę cewki moczowej. Zabieg powoduje ich pogrubienie poprzez wzmożenie syntezy włókien kolagenowych. Stosując  tego rodzaju  zabiegi w celu obkurczenia śluzówki pochwy laserem MonaLisa  zauważono, że laseroterapia  pozwala dodatkowo zmniejszyć nasilenie wysiłkowego nietrzymania moczu, a w przypadkach, które nie kwalifikuje się jeszcze do leczenia operacyjnego  zniwelować  całkowicie tego typu objawy.

Zabieg wykonywany jest ambulatoryjnie tzn. bez konieczności pobytu w szpitalu, a także bez konieczności znieczulenia, ponieważ jest niebolesny. Trwa krótko, bo około 15 minut i prócz wstrzemięźliwości seksualnej jaką trzeba zastosować przez kilka dni po zabiegu, nie wymaga stosowania specjalnych zaleceń pozabiegowych. Efekt nie występuje od razu, poprawę można obserwować po miesiącu do trzech miesięcy od wykonania zabiegu. U niektórych pacjentek konieczny jest drugi lub trzeci zabieg w odstępie kilku miesięcy.